🧨 Zastępca Kasztelana W Dawnej Polsce

kasztelan » urzędnik sprawujący władzę na grodem, w XII- XIII wieku (dawniej) kasztelan » urzędnik sprawujący władzę nad grodem. kasztelan » w dawnej Polsce: zarządca grodu. kasztelan » władyka. kasztelan » zamkiem zarządzał. kasztelan » zarządca grodu w dawnej Polsce. kasztelan » zarządca zamku. kasztelan » zarządzający
My account pl en de he Input search phrase Search form Search form pl en de he My account The requested page "/de/glossar/urzedy-w-dawnej-polsce" could not be found. Goto Top Financial support of the portal – Tomek Ulatowski and Carmit & Ygal Ozechov. Kontakt POLIN Museum of the History of Polish Jews Mordechaja Anielewicza Straße 6 00157 Warschausztetl@ Design and realization: BlueSoft. All rights reserved © POLIN Museum of the History of Polish Jews 2017. In order to properly print this page, please use dedicated print button.
b)w dawnej Polsce urzędnik sprawujący pieczę nad stołem panującego, później - honorowy urząd ziemski c) W dawnej Polsce niższy urzędnik sądowy, do którego obowiązków należało m.in. ogłaszanie postanowień sądu.. d) W średniowieczu był zastępcą kasztelana do spraw wojskowych. Później jego funkcja polegała na
Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna kupiła budynek starej poczty w Głogowie. Po kompleksowym remoncie ma powstać tam Miedziowe Centrum Rozwoju Gospodarczego, które – w założeniu LSSE – będzie wspierać rozwój małych i średnich przedsiębiorstw. Jak poinformował w poniedziałek PAP rzecznik prasowy Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej Stefan Augustyn, Miedziowe Centrum Rozwoju Gospodarczego (MCRG) ma być jednym z najważniejszych nowych projektów rozwoju w subregionie legnicko-głogowskim. "Ma stać się miejscem, które umożliwi rozwój sektora małych i średnich przedsiębiorstw oraz pobudzi gospodarczo region. Zaowocuje to nowymi miejscami pracy, w tym dla wysoko wykwalifikowanych pracowników" - wyjaśnił. Jak dodał, w swoim założeniu, MCRG ma wspierać cały obszar gospodarczy - od inkubatora przedsiębiorczości i startup-ów po dużych inwestorów chcących lokować swoje zakłady w regionie. "Jako Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna myślimy długofalowo. Obserwujemy, analizujemy i wyciągamy wnioski z danych społeczno-gospodarczych, które jasno mówią, że subregion legnicko-głogowski czeka duży rozwój. Stara poczta w Głogowie, której już jesteśmy właścicielem, to dla nas kolejny bardzo ważny krok. Cieszę się, że podjęliśmy tak przełomową decyzję w roku jubileuszu 25-lecia działalności Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej" - powiedział prezes LSSE Przemysław Bożek. Zapowiedział, że obiekt w najbliższych latach całkowicie zmieni swoje oblicze. "Chcemy zadbać nie tylko o sferę biznesową, ale też o historię miasta. Ten projekt łączy przeszłość z przyszłością" - wskazał. Dyrektor Departamentu Infrastruktury i Inwestycji LSSE Mariusz Kędziora zwrócił uwagę, że budynek starej poczty to nie tylko piękna architektura i 130-letnia historia. "To miejsce ma ogromny potencjał społeczno-gospodarczy, którego nie tylko nie wolno zmarnować, ale wręcz trzeba go zachować i rozwijać. W związku z tym, obecnie pracujemy nad kompleksową koncepcją, która w zrównoważony sposób przywróci blask pięknemu budynkowi, ale też pozwoli na jego pełne zagospodarowanie pod nowe potrzeby" - dodał. Jak podano w komunikacie, zakup obiektu przez LSSE to kolejny krok w realizacji projektu zaplanowanego na lata 2022-2024. Wcześniej - w styczniu tego roku - porozumienie o współpracy przy tworzeniu Miedziowego Centrum podpisali: Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna SA, przy wsparciu KGHM Polska Miedź SA i kilkunastu innych partnerów, wśród których znalazły się samorządy, uczelnie wyższe, klaster lotniczy, a także organizacje wspierające biznes. Zabytkowy budynek znajduje się w ścisłym centrum zrewitalizowanej starówki i pochodzi z 1892 r. Główny gmach ma powierzchnię prawie 3000 m kw. i 4 kondygnacje. Artykuł nie posiada jeszcze żadnych komentarzy.
WPHUB. historia. + 2. 01-04-2014 13:38. Kapitan pod gilotyną. Pokazowy proces oficera kontrwywiadu Antoniego Kasztelana. Był asem przedwojennego kontrwywiadu i bohaterem walk o Hel. Niemcy nigdy mu tego nie zapomnieli. Zginął na gilotynie, a jego ciało zostało przekazane uniwersytetowi jako pomoc naukowa. Zastępca starosty lub kasztelana w dawnej Polsce krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, Źródła danych Serwis wykorzystuje bazę danych plWordNet na licencji Algorytm generowania krzyżówek na licencji MIT. Warunki użycia Dane zamieszczone są bez jakiejkolwiek gwarancji co do ich dokładności, poprawności, aktualności, zupełności czy też przydatności w jakimkolwiek celu. Generał brygady / Kontradmirał. BARABIEDA Grzegorz – generał brygady, zastępca szefa Sztabu ds. operacyjnych – szef Pionu 2 Korpusu Polskiego – Dowództwa Komponentu Lądowego. BIGOS Paweł – generał brygady, dowódca 1 Bazy Lotnictwa Transportowego. BRYŚ Mirosław– generał brygady, szef Centralnego Wojskowego Centrum Rekrutacji. Zastępca kasztelana w dawnej Polsce krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, Źródła danych Serwis wykorzystuje bazę danych plWordNet na licencji Algorytm generowania krzyżówek na licencji MIT. Warunki użycia Dane zamieszczone są bez jakiejkolwiek gwarancji co do ich dokładności, poprawności, aktualności, zupełności czy też przydatności w jakimkolwiek celu.
Autor artykułu: Rudolf. 01-10-2008. Kto kim w dawnej Rzeczypospolitej [DP] cz.I. Witam wszystkich. Ostatnio wpadła mi w ręce książka pana Zbigniewa Góralskiego pt. "Urzedy i godnosci w dawnej Polsce". Chciałbym przedstawic ten aspekt naszej historii, uważam, że warto.
Kasztelan, Kasztelanja. Za doby Piastów każda ziemia i okolica miała swój gród czyli zamek warowny, wprawdzie drewniany, ale zwykle wodą, przykopem, bagnem, wysokim wałem i ostrokołami otoczony. W XII wieku nazwa kasztelanii i kasztelana nie była jeszcze używaną. Gallus nazywa zawsze kasztelanów comites. Syna kasztelanowego czyli kasztelanica zwano po łac. filius comitis. O okręgu grodowym, czyli kasztelanii, wyrażano się rozmaicie, poprzestając zwykle na nazwach. Tak Bulla Innocentego II z r. 1136 (według spisu przysłanego z Gniezna) wymienia: Gnezden, Ostrov, Lecna, Nakel, Landa, Calis, Chezram, Ruda, Miliche castello. Item de castello Ziraz, Spitimir, Malogost, Rospra, Lunciz, Voibor, Sarnov, Skrin. Są to grody, których okręgi leżały w obrębie djecezyi gnieźnieńskiej. Bulla Adrjana IV z r. 1155 wylicza 16 grodów śląskich. Grody mazowieckie i kujawskie wylicza dokument Bolesława Kędzierzawego dla Mogilna z r. 1165. Wyraz castellania spotyka się pierwszy raz w dokumencie uposażenia kolegiaty sandomierskiej z r. 1191. W ciągu całego wieku XIII używano zarówno wyrazów castellania i castellatura na oznaczenie okręgów grodowych. Przy pierwotnem wyposażeniu kościołów katedralnych i starych opactw fundacyi książęcej, obdarzał monarcha najczęściej biskupa lub klasztor całemi kasztelanjami, z grodem książęcym i obszarem ziem uprawnych, wód, lasów i wszystkiemi osadami chłopów do gleby przywiązanych. Tak katedra kujawska otrzymała kasztelanję łagowską od Władysława Hermana na wstawienie się księżny Judyty. Arcybiskupstwo gnieźnieńskie posiadało, jak się zdaje, od samego początku kasztelanję żnińską, na północnych kresach Wielkopolski, a potem i łowicką w ziemi mazowieckiej. Pierwotnem uposażeniem biskupa kujawskiego była kasztelanja wolborska nad Pilicą, do czego później, prócz łagowskiej, przybyła kasztelanja gdańska. Do bogatej katedry krakowskiej należały 3 kasztelanje: sławkowska, tarczecka (późniejsze klucze biskupie: kielecki i bodzętyński) i chropska czyli piątkowiska w Sieradzkiem. I Tyniec — jak przypuszcza Stanisł. Smolka — był pierwotnie grodem książęcym, a kiedy na skale zamkowej nad Wisłą stanęła metropolja polskich opactw benedyktyńskich, cały okręg dawnej kasztelanii tynieckiej przeszedł na własność klasztoru. Gdy gród książęcy zwano po łac. castellum, wódz jego i całej kasztelanii był castellanus, z czego powstał polski kasztelan. Jak przedtem nazywano po polsku kasztelana, tego napewno nie wiemy, zdaje się jednak, że nazywano go „panem“ lub „grododzierżcą.“ W statutach mazowieckich z XV w. znajdujemy nazwę „grododzierżcy.“ Za Bolesława Chrobrego, który obronę krajową dzielnie zorganizował, i wogóle za doby Piastów, należała do kasztelana sprawa wojenna całej jego kasztelanii czyli okolicy, dla której osłony gród był zbudowany, jak również należały pobory danin, porządek i sądownictwo jako do zastępcy monarchy. Przywilej lądzki z roku 1145 mówi o kasztelanach jako o sędziach i wymienia Bogufała gnieźnieńskiego. Z wiekiem XIV upada władza sądownicza kasztelanów, a w statucie z r. 1454 powiedziano już wyraźnie, żeby kasztelanowie sądów nie sprawowali. Odtąd kasztelanją nazywano sam tylko urząd a nie część kraju, a kasztelan dowodził już pospolitem ruszeniem swego powiatu podczas wojny, a w czasie pokoju miał obowiązki cywilne z wojewodami, np. miary i wagi miejskie sprawdzać i wojewodów zastępować. Po koniec XIV w. zmniejszono też we właściwej Polsce liczbę kasztelanii i kasztelanów, którzy z powodu wzrastającej potęgi polskiej i trwałego związku z Litwą stawali się mniej potrzebni. Natomiast liczba kasztelanów na Rusi rosła. Przemyśl, Halicz, Chełm, Sanok, Lubaczów, wychodzą na grody kasztelańskie. Jak wojewodowie byli przedstawicielami województw całych, tak kasztelanowie grodów i stąd brali nazwę od grodów. Więc kasztelan województwa ruskiego zwał się nie jak wojewoda ruskim, ale lwowskim, kaszt. podolski — kamienieckim, mazowiecki — czerskim, pomorski — gdańskim, malborski — elbląskim. Gdy rada królewska doby piastowskiej zamieniła się w senat jagielloński, kasztelanowie wraz z wojewodami weszli w poczet senatorów. Że jednak kasztelanje były rozmaitego znaczenia, bo przy niektórych zamkach powstały zaludnione miasta i ziemie a gdzieindziej opustoszały więc konstytucja z r. 1569 podzieliła kasztelanów na dwie klasy. Z ogólnej liczby 87-miu w Rzpltej, zaliczono 35 do „większych“, 49 do „mniejszych,“ a 3-ch (krakowskiego, wileńskiego i trockiego, dając więc pierwszeństwo Litwie) posadzono między wojewodami. Starszeństwo krzeseł kasztelanów większych ustanowiono w r. 1569 takie: 1) krakowski, 2) wileński, 3) trocki, 4) poznański, 5) sandomierski, 6) kaliski, 7) wojnicki, 8) gnieźnieński, 9) sieradzki, 10) łęczycki, 11) żmudzki, 12) brzesko-kujawski, 13) kijowski, 14) inowrocławski, 15) lwowski, 16) wołyński, 17) kamieniecki, 18) smoleński, 19) lubelski, 20) płocki, 21) bełski, 22) nowogródzki, 23) połocki, 24) witebski, 25) czerski, 26) podlaski, 27) rawski, 28) brzesko-litewski, 29) chełmiński, 30) mścisławski, 31) elbląski, 32) bracławski, 33) gdański, 34) miński, 35) wendeński, 36) parnawski, 37) dorpacki. Ci trzej ostatni powstali już po r. 1569, a gdy później tylko część Inflant utrzymała się przy Polsce, postanowiono w ich miejsce kasztelana inflanckiego. Kasztelanów mianował król. Nie wolno im było sprawować innych urzędów ziemskich, ani posiadać w swojem województwie starostw grodowych, musieli zaś tam posiadać dobra ziemskie. Kasztelanowie pruscy mogli sprawować podskarbstwa pruskie; kasztelanowie wileński i trocki mieli w senacie Rzplitej starsze miejsca od wielu wojewodów. Gdy bowiem Litwa przed unją lubelską miała tylko 4 krzesła w senacie, a skutkiem unii przybyło wiele krzeseł nowych, zastrzeżono tym dwom kasztelanom prawo starszeństwa. O kasztelanie krakowskim powiada Kromer, iż tem się różni od innych, że oprócz tytułu, dochodów i zwyczajnej funkcyi senatorskiej nie ma żadnych innych obowiązków, jakie wszystkich kasztelanów są udziałem. Już i Kromer o tem wspomina, że Polacy zamiast „kasztelan“ używają często wyrazu „pan,“ dodając nazwisko jego grodu zakończone głoską ski, cki, np. pan poznański, pan płocki, pan krakowski, pan wileński, co oznacza kasztelana poznańskiego, płockiego i t. d. Żony ich nazywano także: pani poznańska, płocka, krakowska, wileńska i t. d. Urzędownie tytułowano kasztelanów większych po polsku „wielmożny,“ po łacinie magnificus, a mniejszych „urodzony“ i generosus. Prywatnie tytułowano wszystkich „jaśnie wielmożnymi.“ Kasztelanów mniejszych zwano „drążkowymi,“ gdy bowiem konstytucja nie wyznaczała dla nich starszeństwa krzeseł w senacie, to siadali gdzie mogli, czasem na poręczach czyli drążkach. W r. 1768 ustanowiono kasztelanję mazowiecką, dając jej najmłodsze krzesło między kasztelanami większymi. W roku 1775 ustanowiono trzy inne jeszcze kasztelanje: łukowską, żytomierską i owrucką, a także zniesiono urzędowny podział kasztelanów na większych i mniejszych. Zatem należałoby zapisać: Zastępca Głównego Księgowego lub Z-ca Głównego Księgowego. Tytuły ustaw przytaczane w pełnym brzmieniu zapisujemy wielką literą, nazwy skrócone, przywoływane w znaczeniu potocznym – małą. Pełna nazwy ustawy, której dotyczy pytanie, brzmi: Ustawa z dnia 27.08.2009 r. o finansach publicznych. Polska Co należało w Polsce do najstarszych danin? Danina opolna -w postaci krowy lub woła od opola jako całości Nazwa pochodziła od nacięć na dwóch deszczułkach, z których jedna pozostawała u płatnika, a drugą zabierał poborca daniny. Zgodność nacięć dowodziła ich uiszczenia. Była to prymitywna forma kwitu skarbowego Część wydobytych kruszców, przyznawana dla książąt w zamian za możliwość wydobywania. Zasada wolności górniczej. Podatek płacony przez miasta od majątku ruchomego i nieruchomego To 1/4 dochodu z królewszczyzn przeznaczona na utrzymanie stałego wojska Przedstaw podział grzywny polskiej na jednostki płatnicze Grzywna polska(213 g. Srebra) –początkowo bito z niej 240 denarów, 10 denarów stanowiło skojec, a sześć skojców tworzyło wiardunek. Gdzie państwo polskie ostatecznie znalazło swoja kolebkę? Jaki zwrot doszedł do tytulatury książęcej wraz z przyjęciem chrześcijaństwa? W starożytnym Rzymie jedna z prowincji. W drugim wieku podzielona na Górną i Dolną Odrę. Obecnie to częściowe tereny Węgier, Austrii i Słowenii To wielka własność ziemska Co to jest policentryzm ? Suwerenność prawa i rządów księcia w swojej dzielnicy. Rozbicie Polski na dzielnice- każdy książę rządzi się osobnym prawem w swojej dzielnicy, nie ma jednego zwierzchniego Wymień daty pierwszych sześciu koronacji królewskich w Polsce z podaniem kogo dotyczyły 1025(Bolesław Chrobry), 1025(Mieszko II), 1076(Bolesław Śmiały), 1295(Przemysław II), 1300 (Wacław II), 1306(Wacław III Czeski), 1320(Władysław Łokietek) Wymień podstawowe jednostki podziału terytorialnego w Polsce w okresie monarchii patrymonialnej Prowincja, kasztelania (okręgi grodowe) Wymień zbiorowe organy centralne państwa polskiego w okresie monarchii patrymonialnej Co było przyczyną wyodrębnienia wydatków państwowych od skarbu królewskiego? Wyprowadzenie wojsk zaciężnych opłacanych z nakładanych w tym roku podatków Jaka była najwyższa grupa współdziałania? Drużyna monarsza, urzędnicy, duchowieństwo Jaki był najważniejszy urząd w XI w? Jakie były urzędy dygnitarskie w XI? Cześnik, stolnik, koniuszy, łowczy, wojewoda Kto zajął pierwsze miejsce w hierarchii urzędniczej? Jak nazywał się pomocnik kasztelana do spraw wojskowych? Kto zastępował panującego w zarządzie państwa oraz w sprawowaniu sądów? W której dzielnicy Polski piastowskiej powstał wysoki urząd marszałka? Plenipotenci to przedstawiciele miast królewskich w sejmie w liczbie Kto zarządzał skarbem rawskim? Jakie funkcje od XIII pełnili notariusze? Do kogo należał w dawnej Polsce zarząd nad skarbem i archiwum? Jak nazywali się urzędnicy lokalni zajmujący przed rozbiciem dzielnicowym najwyższe stanowisko? Namiestnicy prowincjonalni. Jakie dzielnice nazywano ziemią? Dzielnice, które w drodze połączenia przestały być osobnym księstwem ale zachowały odrębną organizacje urzędniczą. Jaki tytuł nosili zazwyczaj urzędnicy zarządu centralnego pełniący obowiązki na dworze królewskim? Komes, zastępca księcia- komes nadworny tzw. wojewoda Wymień zbiorowe organy centralne państwa polskiego w okresie monarchii patrymonialnej Jakim celom służyły stałe objazdy kraju przez panującego? Wyjaśnij termin "princeps" Kogo w dawnej Polsce określano mianem komorników? Jaki sąd był niższym sądem sądownictwa książecego? Tłumaczenie hasła "Kasztelan" na niemiecki . Kastellan, kastellan, Burgherr to najczęstsze tłumaczenia "Kasztelan" na niemiecki. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Tytuł Pierwszego Kasztelana będzie do ciebie pasował. ↔ Ich denke, der Titel " Erster Kastellan " würde sehr gut zu dir passen. Kasztelan, w XII i XIII w. w Polsce urzędnik sprawujący administrację gospodarczą i sądownictwo w powierzonym mu okręgu. Jednym z ważniejszych jego zadań było ściąganie danin w naturze, a także świadczeń od podległej grodowi ludności służebnej. Kasztelan miał obowiązek wykrywania przestępstw, ścigania winowajców, sądzenia i karania we wszystkich sprawach nie zastrzeżonych dla sądu księcia (sądy książęce).Sąd kasztelański mógł ferować wyroki śmierci, okaleczenia, konfiskaty mienia. W XIV w. kasztelani utracili swoje uprawnienia skarbowe i większość sądowych w stosunku do ludności wiejskiej w dobrach duchownych i świeckich. Pozostałe funkcje urząd kasztelański utracił po wprowadzeniu urzędu starosty, a resztki kompetencji sądowych przeszły do sądów ziemskich w 1454. Od XV w. kasztelani zasiadali w radzie królewskiej, później w senacie. Powiązane hasła Prostytucja była największym problemem dwudziestolecia międzywojennego. Prostytutki w dawnej Warszawie były wręcz elementem krajobrazu i to tym najbardziej zauważalnym. Najstarszy zawód Od XI w. władzę lokalną sprawowali w określonych prowincjach kasztelani. W późniejszym okresie kasztelanowie zarządzali ziemiami czyli kasztelaniami. Kasztelanom podporządkowane były siły wojskowe. Jednocześnie sprawowali osądy w imieniu władcy i zbierali daniny od ludności. Wysokich urzędników królewskich czyli palatynów i kasztelanów nazywano komesami. Przyczynienie się przez Bolesława III Krzywoustego w 1138 roku do podziału Polski na dzielnice było powodem upadku zasady senioratu. Trwające następnie prawie 200 lat rozbicie dzielnicowe sprawiły, że po ponownym zjednoczeniu ziem dotychczasowe urzędy dworskie samodzielnych księstw stały się urzędami ziemskimi, czyli związanymi z określonym terytorium państwa. Z historią powstania urzędów szlacheckich w Polsce mamy do czynienia od XII wieku. Na początku XII w. powstał urząd kanclerza prowadzącego kancelarię królewską. Jego obowiązkiem było spisywanie i przechowywanie ważnych dla kraju dokumentów. Wybór na kanclerza padał zazwyczaj na duchownego, najczęściej kapelana dworskiego, ponieważ osoba taka była biegła w czytaniu i pisaniu. Kanclerz posiadał grono pomocników, jakimi byli notariusze i pisarze. Do ważniejszych urzędników należał także skarbnik utrzymujący pieczę nad skarbcem dworskim, szczególnie kosztownościami, klejnotami i dokumentami. Urzędy ziemskie można podzielić na urzędy dygnitarskie i officia. Urzędy dygnitarskie to: wojewoda, kasztelan, podkomorzy i sędzia ziemski. Officia to urzędy: stolnika, podstolego, cześnika, podczaszego, łowczego, miecznika, chorążego i wojskiego. Urzędy wojewody i kasztelana stały się urzędami dożywotnimi. Zajmowali je możnowładcy pochodzący z danej ziemi, co nie sprzyjało tendencjom centralizacji władzy w okresie odbudowy państwa polskiego. Wojewoda to najwyższy urząd ziemski. Wojewodowie na podstawie statutu wareckiego z 1423 r mieli prawo i obowiązek ustalania maksymalnych cen na wyroby rzemieślnicze, kontroli miar i wag w miastach oraz sądownictwa nad ludnością żydowską. Kasztelan – to urzędnik, zajmujący się administracją, obroną grodu, sądownictwem, skarbowością na terenie kasztelanii, zarządzał dobrami książęcymi i wojskiem. Ciwun to urząd ziemski w Wielkim Księstwie Litewskim. Urząd ten powstał w XIV wieku. Początkowo ciwuni byli zarządcami lub dzierżawcami dóbr królewskich. Na Żmudzi utrzymało się 12 ciwunów mianowanych przez króla, i sprawowali sądy graniczne. Marszałek ziemski – to urząd w Wielkim Księstwie Litewskim. Był urzędnikiem sądowym i miał prawo sądzenia w sądach ziemskich. Podkomorzy – urzędnik ziemski, który przewodził sądowi podkomorskiemu, był zastępcą procesowym ubogich wdów i sierot ze stanu szlacheckiego. Starostowie byli przedstawicielami władzy lokalnej. Reprezentowali króla na określonym terytorium. Starosta generalny powołany był na urząd w dużych dzielnicach Polski. Występował urząd starosty ruskiego, podolskiego, wielkopolskiego, krakowskiego. Starosta grodowy był zwierzchnikiem załogi na zamku. To starostowie dowodzili wojskami stacjonującymi w grodach isprawowali zarząd nad tymi grodami. Im podlegało sądownictwo w sprawach zastrzeżonych przez króla, a dotyczących ciężkich przestępstw, jak: zabójstwo, podpalenie, rabunek, gwałt. Chorąży – w średniowiecznej Polsce był rycerzem trzymającym chorągiew, czyli znak swojego oddziału, księcia lub ziemi. W jego kompetencji leżało przygotowanie rycerstwa podczas pospolitego ruszenia i przyprowadzenie go do kasztelana. Po zjednoczeniu państwa był to niższy urząd ziemski. Dodatkową funkcją chorążego był udział w sądzie ziemskim. Sędzia ziemski to przewodniczący sądu ziemskiego I Rzeczypospolitej. Sąd ten rozpatrywał wszystkie sprawy szlachty osiadłej wyłączywszy przestępstwa ścigane przez sąd grodzki z tzw. czterech artykułów grodzkich. Sędzia ziemski musiał być szlachcicem posesjonatem, osiadłym w ziemi której sprawy sądził. Pobierał wynagrodzenie od stron procesowych. Nie mógł przy tym piastować żadnych urzędów grodzkich. Wojski zabezpieczał majątek i roztaczał opiekę nad rodzinami rycerzy przebywających na wyprawach wojennych. Jednocześnie dbał o utrzymanie porządku w czasie nieobecności kasztelana., Stolnik w średniowiecznej Polsce był urzędnikiem królewskim dbającym o stół monarchy. W późniejszym okresie urząd ten stał się honorowym. W Rzeczpospolitej Szlacheckiej był niższym urzędem ziemskim oraz honorowym centralnym. Podstoli to urzędnik nadworny, początkowo zastępca stolnika. Podstoli ziemski – w XIV-XVI w. to samodzielny, honorowy urząd ziemski w województwach i powiatach w Wielkim Księstwie Litewskim. Podstolich wielkich było dwóch: Podstoli wielki koronny i Podstoli wielki litewski. Pisarz ziemski to urzędnik, wchodzący w skład urzędników sądu ziemskiego. Do obowiązków jego należała troska o księgi ziemskie, zawierające tzw. akty wieczyste, dotyczące spraw majątkowych szlachty. Wraz z sędzią i podsędkiem wchodził w skład kompletu sądowego. Podwojewodzi – to urzędnik w Koronie, który czuwał nad rzetelnością miar i wag w województwie. Natomiast w Wielkim Księstwie Litewskim i w Prusach Królewskich był to urzędnik ziemski, który pełnił niektóre funkcje starosty. Cześnik w XIII wieku był urzędnikiem królewskim dbającym o “piwnicę” monarchy. Od XIV w. urząd ten stał się honorowym. Podczaszy – urząd ten został utworzony jako pomocniczy dla cześnika. Podczaszy zajmował się w czasie uczt rozlewaniem napoi do kielichów oraz dbał, aby trunków nie zabrakło. Zarządzał piwnicami królewskimi oraz nadzorował służbę królewską zatrudnioną przy podawaniu napojów i deserów. To podczaszy posiadał klucz do pomieszczenia, w którym przechowywane były, bardzo wówczas cenne, korzenne przyprawy. Łowczy – we wczesnośredniowiecznej Polsce był urzędnikiem królewskim zajmującym się organizacją łowów monarchy. Urząd ten stał się dożywotnim i honorowym. Łowczy wielki koronny – do jego kompetencji należało organizowanie i nadzór nad polowaniami królewskimi. Strzegł puszcz i lasów królewskich przed kłusownikami. Był zwierzchnikiem służby myśliwskiej. Łowczy wielki litewski – organizował i nadzorował polowaniami wielkiego księcia jednocześnie będąc zwierzchnikiem służby myśliwskiej. Z czasem kompetencje łowczych przejął podłowczy, a urząd łowczego wielkiego koronnego czy litewskiego stał się tytularny. Miecznik w średniowiecznej Polsce był dworskim urzędnikiem. Zarządzał zbrojownią panującego a także nosił przed nim miecz będący oznaką jego władzy wojskowej. Od XIV w. miecznik przekształcił się w tytularny urząd dworski. Miecznicy poszczególnych księstw stali się niskimi w hierarchii urzędnikami ziemskimi. Koniuszy w średniowiecznej Polsce – to urzędnik królewski zajmujący się stajnią monarchy. Oboźny to urząd dygnitarski i wojskowy. Początkowo oboźny zakładał obozy i warownie. Urząd istniał oddzielnie dla Litwy i Korony. Oboźny ziemski to urząd ziemski w Wielkim Księstwie Litewskim Strażnik zajmował się zabezpieczaniem zbierania się pospolitego ruszenia w Wielkim Księstwie Litewskim, strzegł bezpieczeństwa wojska. Horodniczy był urzędnikiem ziemskim w Wielkim Księstwie Litewskim. Zaczął funkcjonować od XV wieku. Zajmował się zaopatrywaniem i utrzymywaniem niektórych miast i zamków. Do jego obowiązków należało czuwanie nad stanem fortyfikacji zamku. Krajczy wielki koronny i krajczy wielki litewski to urząd do którego obowiązków należało krojenie i próbowanie potraw w czasie uczt królewskich. W rodzie Żółtowskich szlacheckie urzędy ziemskie sprawowali min. Jakub Wojsław Żółtowski zm. ok. 1578 – pisarz województwa płockiego Mikołaj Żółtowski ur. 1560 – komornik ziemi przemyskiej Sebastian Żółtowski ur. 1605 – pisarz ziemski płocki Wojciech Żółtowski ur. 1650 – podsędek ziemski zakroczymski, pisarz grodzki płocki Wojciech Żółtowski ur. 1700 –sędzia grodzki płocki Józef Tyburcjusz Żółtowski –ur. 1742– miecznik wschowski 1779 Paweł Marceli Żółtowski ur. łowczy poznański Teofil Wojciech Ignacy Kajetan Żółtowski ur. wojski płocki 1771, sędzia sejmowy 1778, łowczy 1781, cześnik 1786, podstoli ziemi zatorskiej Jan Żółtowski ur. 1670 – podkomorzy ziemi gostyńskiej 1712, starosta Gąbina, Troszyna i Czermna 1712 Bartłomiej Żółtowski ur. 1696 – starosta Gąbina, sędzia w Gąbinie Paweł Żółtowski ur. 1730 – regent ziemski płocki Teodor hr. Żółtowski ur. -marszałek Sejmu prowincjonalnego w Poznaniu Julian Żółtowski ur. –sędzia powiatu kutnowskiego Nikodem Mikołaj Żółtowski – woźny sądowy Eugeniusz Żółtowski ur. –sędzia. Stefan Żółtowski Ministerstwo Sprawiedliwości ( MS) – urząd pomocniczy Ministra Sprawiedliwości, członka Rady Ministrów stanowiącego naczelny organ administracji rządowej odpowiedzialny za dział administracji rządowej – sprawiedliwość, będącego od 29 grudnia 1989 roku jednym z członków Krajowej Rady Sądownictwa, co czyni go na mocy art. 187 Nr katalogowy: 715 Nr katalogowy: 715 srebro niecechowane, częściowo złocone; wys. 15 cm, waga 260 1 poł. XVIII 5 500 - 6 500 zł Zobacz pełne informacje Język. stolnik - w dawnej Polsce sprawował pieczę nad stołem królewskim, potem wysoki honorowy tytuł ziemski, podkomorzy - w dawnej Polsce wysoki urzędnik ziemski, pełnił m.in. funkcję sędziego w szlacheckich sporach granicznych, wojski - urzędnik ziemski w dawnej Polsce zajmujący się rodzinami i majątkiem szlachty w czasie
odpowiedział (a) 12.11.2011 o 17:55. Podstolin - dawniej urzędnik nadworny,początkowo zastępca stolnika. odpowiedział (a) 03.01.2012 o 18:59. Zobacz 3 odpowiedzi na zadanie: Kim w dawnej Polsce był Rejent, Cześnik i Podstoli?
Hasło krzyżówkowe „odezwa króla w dawnej Polsce” w leksykonie szaradzisty. W naszym słowniku szaradzisty dla wyrażenia odezwa króla w dawnej Polsce znajduje się tylko 1 definicja do krzyżówki. Definicje te podzielone zostały na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne definicje pasujące do hasła „ odezwa króla w dawnej
W dawnej Polsce urzędnik nadworny, zastępca stolnika nadzorującego podawanie potraw do stołu to ____; jego żona ____. Pracownik wymiaru sprawiedliwości to ____.W dawnej Polsce urzędnik królewski odpowiedzialny za podawanie trunków; późniejtytuł honorowy niższego urzędnika ziemskiego - ____
kapturowy w dawnej Polsce ★★★ DREN: gruntowy sączek ★★★ MYTO: rodzaj cła w dawnej Polsce ★★★ ROKI: w dawnej Polsce: posiedzenie sądowe ★★★★★ eliza: ORTYL: w dawnej Polsce: pouczenie prawne udzielane przez sądy większych miast sądom miast mniejszych ★★★★★ eliza: RAJCA: w dawnej Polsce: członek rady IkSq1BI.